vrijdag 25 september 2009

Het werkende leven

Sinds begin september werk ik bij de Clinton Foundation. Tot nu toe ben ik daar nog niet heel druk mee geweest; de dame voor wie ik werk ging vrijwel direct voor 3 weken naar de VS en had me wat 'huiswerk' meegegeven; daar kon ik helaas mijn dagen niet echt mee vullen. Ik denk dat ze me niet direct wilde opzadelen met enorme bergen werk (mede omdat ik niet betaald krijg). Maar ik ben vooral blij dat ik weer gewoon aan de slag kan; het zwembad gaat snel vervelen en sherry is hier nauwelijks te krijgen voor een normale prijs.
Gelukkig was mijn 'werkgever' deze week weer terug en heb ik vandaag voor het eerst sinds we hier zijn een hele dag gewerkt. Dat beviel prima, maar het was ook best vermoeiend! Het lijkt wel of ik het al niet meer gewend ben de hele dag te werken. Erg confronterend moet ik zeggen... Gelukkig mag ik maandag weer; hopelijk heb ik het ritme dan weer helemaal te pakken. En zo niet, dan doen we daarna maar wat extra baantjes in het zwembad om weer wat energie te krijgen...

3 opmerkingen:

  1. Wat jij nu doet is dat wat ze hier nu Vrijwilligerswerk noemen, of krijg je gewoon niet betaald? Hoe dan ook, die Clinton Foundation doet volgens mij goeie dingen, en daarmee jij dus ook!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Onbetaald werk is inderdaad vrijwilligerswerk, al vind ik 'echt' vrijwilligerswerk toch meer iets zoals soep uitdelen aan daklozen, collecteren voor het Rode Kruis etc. Ik heb wel een echte baan waar ik in drukke tijden een volledige week mee onder de pannen ben, alleen ik krijg er geen salaris voor omdat daar geen budget voor is in deze crisistijd, helaas...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hé daar,
    alsof het al niet erg genoeg is dat ik me zonder jou door mijn project heen moet slaan ... lezen dat je je verveelt, dat valt wel heel zwaar in tijden dat de gedachte 'waarom moet ik eigenlijk werken?' me regelmatig bekruipt. Maar goed, het lukt me nog steeds om het snel van me af te schudden en dan geeft het puzzelen hoe het alles in elkaar te steken me weer een enorme kick. Je kunt nog niet zo vervreemd zijn, dat je geen besef meer hebt van wat een spannende tijd het hier nu is. We staan op het punt om het overleg met de partners te starten: de lakmoesproef. Zal er tzt eens over rapporteren, stuur me je e-mailadres nog even door (het mijne is veranderd: dsv is pmb geworden en onthou dat voor mij 2 voorletters gelden hc.)
    De herfst is begonnen. Word gek van die mensen, die van de seizoenswisselingen hier kunnen genieten. Eerlijk, ik begrijp die commotie over de opwarming van de aarde niet: vond die lange zomer geweldig! En het is niet dat ik niet van sneeuw hou ... op de kerstdagen en in die week dat ik met wintersport ben.
    Niet een idee trouwens, om tussen zwembad en rantsoenering van sherry (is wijn helemaal te duur daar?)soep uit te gaan delen aan daklozen? Greets, Hetta

    BeantwoordenVerwijderen