Gisteren dan toch maar de H1N1-prik gehaald. Onder het motto "baat het niet, dan schaadt het niet" was het dit keer Lennert die vond dat we er echt niet onderuit konden. Dus stapte ik voor het eerst hier een privékliniek binnen. Het idee was dat ik mezelf en Lennert op een wachtlijst zou zetten voor de vaccinatie, maar ik bleek hem ter plekke te kunnen krijgen. Lennert had geen tijd maar beloofde plechtig de volgende ochtend te gaan. Enfin, ik stapte de kamer van de arts binnen en kreeg een kruisverhoor over mijn medische toestand. Vervolgens kreeg ik de prik waar ik uiteraard vrijwel niets van voelde. Daarna benadrukte de arts met klem dat ik de komende 2 (!) dagen ECHT niets met mijn rechterarm mocht doen. De mitella ontbrak er nog net aan. Wat een overdreven gedoe, maar daar zijn ze in de privékliniek sowieso wel van. Als je met vage klachten naar de kliniek gaat, stellen ze het liefst de meest vreselijke diagnose. Diverse horrorscenario's zijn bij bekenden al de revue gepasseerd. Een paar voorbeelden:- "U heeft een wond die niet goed heelt? Ah, dan heeft u hoogstwaarschijnlijk diabetes." "Eh... eigenlijk vroeg ik gewoon om een pleister..."
- "Een paar dagen achter elkaar verkouden? Dan heeft u òfwel TBC, òf een hartprobleem. Hoeveel zorgen maakt u zich over uw eigen gezondheid?" "Tja wat denkt u zelf na deze diagnose??"
Als je enigszins hypochondrisch bent aangelegd, kom je hier prima aan je trekken. Het beste advies is de kliniek te mijden tot je echt niet anders meer kunt. Maar voor Mexicaanse Griep hoef ik voorlopig niet bang te zijn. Lennert daarentegen wel. Die kon vanochtend de moed niet opbrengen een prik te gaan halen...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten