vrijdag 18 december 2009

Frustratie

Ik ben aan het wachten op de mannen die onze airco voor de 10e keer (frustrerend!) dit jaar komen repareren. Ondertussen dwalen mijn gedachten af naar één van mijn andere frustraties hier. Singapore is een land dat bekend staat om het feit dat alles goed geregeld is. Het is er veilig, schoon, mensen zijn over het algemeen vriendelijk en vrijwel niemand loopt "uit de pas." Er valt niets over te zeggen: Singapore heeft het wat dat betreft prima voor elkaar. Een belangrijke reden waarom het hier zo goed loopt, is dat de bevolking behoorlijk kort gehouden wordt; er wordt gedreigd met bizarre boetes voor "misdrijven" als fietsen door een tunnel en water drinken in de metro. Maar waar ik vooral moeite mee heb, is dat lijfstraffen (in de vorm van stokslagen, en niet te vergeten de doodstraf) hier "normaal" zijn. Ze worden weliswaar alleen uitgedeeld voor misdrijven van een meer ernstig kaliber (tenminste, als je illegaal werken en VEEL te hard rijden ernstig wilt noemen), maar ik sta er niet achter. Singapore is het land waar de meeste executies per hoofd van de bevolking plaatsvinden. Nu is dat enigszins te bagatelliseren omdat er weinig mensen in Singapore wonen, maar toch. Ik sta sowieso niet achter lijfstraffen en ik twijfel ook nog eens of er een eerlijk proces vooraf gaat aan deze straffen. In een naïeve bui heb ik gekeken of het mogelijk was hier actief te worden bij Amnesty, maar uiteraard krijgt Amnesty hier geen voet aan de grond.
En toch: de mensen lijken hier best gelukkig te zijn. De vraag is natuurlijk of mensen hun echte mening niet gewoon onderdrukken. Maar als je in dit goed georganiseerde, schone en veilige land opgroeit weet je niet beter. Dan kan ik me ergens zelfs nog best voorstellen dat mensen denken dat het dankzij lijfstraffen goed toeven is hier, en niet (zoals ik erover denk) ondanks lijfstraffen.

Ik begeef me overigens nu al op glad ijs; je mening geven over de politieke situatie hier is eigenlijk niet geaccepteerd. Een voordeel is dat vrouwen hier (in principe) geen stokslagen kunnen krijgen...

woensdag 9 december 2009

Van de dokter die mensen niet beter maar zieker maakt

Gisteren dan toch maar de H1N1-prik gehaald. Onder het motto "baat het niet, dan schaadt het niet" was het dit keer Lennert die vond dat we er echt niet onderuit konden. Dus stapte ik voor het eerst hier een privékliniek binnen. Het idee was dat ik mezelf en Lennert op een wachtlijst zou zetten voor de vaccinatie, maar ik bleek hem ter plekke te kunnen krijgen. Lennert had geen tijd maar beloofde plechtig de volgende ochtend te gaan. Enfin, ik stapte de kamer van de arts binnen en kreeg een kruisverhoor over mijn medische toestand. Vervolgens kreeg ik de prik waar ik uiteraard vrijwel niets van voelde. Daarna benadrukte de arts met klem dat ik de komende 2 (!) dagen ECHT niets met mijn rechterarm mocht doen. De mitella ontbrak er nog net aan. Wat een overdreven gedoe, maar daar zijn ze in de privékliniek sowieso wel van. Als je met vage klachten naar de kliniek gaat, stellen ze het liefst de meest vreselijke diagnose. Diverse horrorscenario's zijn bij bekenden al de revue gepasseerd. Een paar voorbeelden:
- "U heeft een wond die niet goed heelt? Ah, dan heeft u hoogstwaarschijnlijk diabetes." "Eh... eigenlijk vroeg ik gewoon om een pleister..."

- "Een paar dagen achter elkaar verkouden? Dan heeft u òfwel TBC, òf een hartprobleem. Hoeveel zorgen maakt u zich over uw eigen gezondheid?" "Tja wat denkt u zelf na deze diagnose??"

Als je enigszins hypochondrisch bent aangelegd, kom je hier prima aan je trekken. Het beste advies is de kliniek te mijden tot je echt niet anders meer kunt. Maar voor Mexicaanse Griep hoef ik voorlopig niet bang te zijn. Lennert daarentegen wel. Die kon vanochtend de moed niet opbrengen een prik te gaan halen...

maandag 7 december 2009

Hollandse Glorie

We hadden nog een weekend "over" en volgens Lennert móesten we "er echt even tussenuit." De meeste bestemmingen dichtbij hadden we al gehad maar Jakarta schitterde in dat lijstje nog in afwezigheid. Goed, naar Jakarta dus. Veel opgetrokken wenkbrauwen en fronsende blikken om ons heen. "Waarom naar Jakarta?" "Dat is echt tijdverspilling!" "Begin er niet aan!" en meer van dat soort fijne reistips kregen we. Maar uiteraard lieten wij ons niet uit het veld slaan en gingen we naar Jakarta, op zoek naar ouderwetse Hollandse Glorie.
Of we in de Hollandse Gloria waren na Jakarta? Ja, er is zeker wat te zien van de Nederlandse invloeden. Al wordt de koloniale periode naar ons idee behoorlijk genegeerd (waar ook zeker iets voor te zeggen is, als je ziet hoe "wij Nederlanders" ons daar gedragen hebben). Zo is er in het National Museum helemaal niets terug te zien van de koloniale tijd. En het oude Batavia is behoorlijk in verval en er lijkt ook niets te gebeuren om dat verval te keren. Maar het was zeker de moeite waard om op de Nederlandse "uitkijk" over de stad te kunnen kijken en een drankje te doen in Café Batavia. Daarnaast kan je in Jakarta fantastisch eten. Ik ben wat dat betreft echt blij dat we er geweest zijn.
Maar Jakarta is ook echt een óvervolle, vieze drukke stad. Er wonen gruwelijk veel mensen en er zijn evenzoveel auto's / scooters / brommers. En dan te bedenken dat er nu bijna 9 miljoen mensen wonen, en dat dit aantal naar verwachting zal stijgen tot ruim 30 miljoen inwoners in 2020. Ik kan me zeer moeilijk voorstellen hoe dat eruit zal zien. Veel mensen hebben nu al geen dak boven hun hoofd. Een groot deel van de stad staat regelmatig onder water in het regenseizoen. De stad staat letterlijk 24/7 vast met verkeer. Het kanaal ligt vol met vuilnis. En dit alles wordt alleen maar erger als het inwonertal groeit. Deze week gaf mijn baas bij de Clinton Foundation me een onderzoeksrapport met vooruitzichten voor Jakarta. Het ziet er niet rooskleurig uit en er wordt hard nagedacht over mogelijke oplossingen voor het probleem van deze explosieve groei. Maar deze oplossing is nog niet gevonden. Al met al een interessant maar schrijnend vraagstuk. Ik weet niet of ik Jakarta nog een keer zal bezoeken en ik betwijfel of dat in de toekomst nog mogelijk zal zijn onder de (redelijk) "normale" omstandigheden van nu. Meer weten? Lees dit artikel voor wat achtergrondinformatie.