Griep

De Mexicaanse griep lijkt redelijk aan ons voorbij te gaan (dit is natuurlijk de Goden verzoeken, zul je zien dat we volgende week met hoge koorts in bed liggen...). Waar we in het begin nog redelijk wat mondkapjes in het straatbeeld zagen, is daar nu niets meer van te merken. Ook de infrarood-camera's die je temperatuur kunnen meten zijn nergens meer te vinden (toen we 2 mnd geleden in KL waren werd zelfs onze temperatuur gemeten in een discotheek! Het moet niet gekker worden, dacht ik toen...). Maar goed, voor ons dus geen vaccinatiestress met lange rijen, huilende kinderen en discussies over nut en noodzaak. Hoewel we volgens mij beide niet in de 'doelgroep' vallen en dus ook in NL geen oproep zouden krijgen. Vorige week ging een vriendinnetje dat ik hier heb leren kennen (ook een INSEAD-partner) naar het ziekenhuis voor een griepvaccin. Ze kreeg in het ziekenhuis een wat je noemt bijzondere behandeling. Eigenlijk wilde niemand iets met haar te maken hebben, want het was toch belachelijk dat ze nog stééds niet was ingeënt. Nu kon ze zomaar iedereen besmetten! Hoe was dit toch mogelijk; iedereen had begin september een oproep gehad en ze had dus al lang ingeënt moeten zijn! Dat "iedereen" slaat dus op alle Singaporezen, en dat zijn wij met onze tijdelijke verblijfspas niet (die we overigens weer op tijd moeten inleveren, anders krijgen we stokslagen maar daarover in een ander blogje meer). Enfin, geen vaccinatie dus voor ons. Hoewel het hier wel heel goedkoop (16 Euro) en efficiënt is om te doen. Zal ik? Of toch maar niet? Voorlopig vind ik het wel even prima zo.

Fietsen met Co en Thaise Jari's

Vorig weekend waren we in Bangkok. Wat een topstad! Singapore is schoon, heel en veilig (de Rotterdamse slang zit er nog steeds goed in!) maar daardoor ook een beetje saai. Bangkok is niets van dat alles!

We zaten in een superleuk boutique hotel (http://www.staywithluxx.com/; aanrader!) en we hebben heerlijk gegeten. Op zaterdag hebben we een fantastische fietstocht gedaan via het bedrijf van Co van Kessel, hij organiseert al jaren fietstochten in Bangkok (http://www.covankessel.com/, wederom aanrader!). Het was echt heel erg leuk zelfs al kwam de regen de eerste 2 uur werkelijk met bakken tegelijk naar beneden. De straten waren veranderd in een open riool; een douche was dus meer dan welkom aan het eind van de dag. Zondag zijn we met een Klong-boot langs de floating market gevaren. Heel relaxed, alleen de floating market was ver te zoeken (wellicht omdat het zondag was?)

En verder zijn de mensen in Bangkok heel vriendelijk en vooral gezellig. En het barst er van de Thaise Jari's (wat zijn Jari's? Kijk Gooische Vrouwen!). Ik ga er zeker nog eens heen!

Monsoon

Het winter-gala van INSEAD wordt het Monsoon-ball genoemd. Het thema was dit jaar Winter Fantasia. Ik had me laten vertellen dat daar de kleuren blauw, zilver en wit bij hoorden en Lennert vond dat een mooie reden om een witte smoking te laten maken. Zie hier het resultaat op 7 november...

Het pappen en nathouden van de hete brei

De meeste Aziaten staan niet bekend om hun directheid. Ik was me ervan bewust dat dit wat aanpassingsvermogen van me zou vergen toen we naar Singapore vertrokken. 'Recht voor z'n raap' en 'maak van je hart geen moordkuil' zijn motto's die me op het lijf geschreven zijn. Dat matcht niet echt met de in Singapore zeer favoriete lijfspreuken 'Om de hete brei heendraaien' en 'pappen en nathouden.'

De situaties zijn moeilijk uit te leggen. Misschien moet je het ondervinden om te begrijpen wat ik bedoel. Het antwoord 'nee' bestaat hier niet. Als je de weg vraagt en iemand weet het niet zeker, krijg je een antwoord als 'yes can, yes can.' Dan weet je eigenlijk al hoe laat het is: de juiste weg ga je op deze manier nooit vinden. En als mensen een afspraak niet kunnen nakomen, dan komen ze liever gewoon niet opdagen dan dat ze afbellen. Afbellen is namelijk onbeleefd.

Directheid van mijn kant wordt niet altijd op prijs gesteld. Mensen lijken soms zelfs bang te reageren als je iets zegt of vraagt. Een inkopper om nu te zeggen: 'Ildi, het is toch al jaren bekend dat je mensen aan het schrikken maakt,' maar helaas: ook andere westerse mensen lijken er hier last van te hebben.

Naast het 'om de hete brei heendraaien' lijken veel Aziaten hier moeite te hebben om hun emoties te tonen. Zelden zie je iemand zeer blij, uitbundig, boos of verdrietig. Maar soms kunnen ze dan toch ineens verrassend uit de hoek komen. Gisteren ging ik naar de film 'My sister's keeper' en uiteraard heb ik daar een traantje weggepinkt aan het eind. De meeste Aziaten in de zaal gingen echter werkelijk hysterisch jankend de zaal uit. Dat soort onverwachte dingen maakt het des te interessanter om hier een tijdje te wonen. Ik ben benieuwd of ik de mensen hier volledig begrijp als ik vertrek. Voorlopig blijf ik me nog vrijwel dagelijks verwonderen.

Cambodja

De eerste periode van INSEAD zit er alweer op. Sterker nog: de tweede periode is alweer ruim een week geleden begonnen... De tijd gaat snel hier! Tussen de eerste en tweede periode had Lennert een paar dagen vrij; een mooie gelegenheid om weer eens een tripje te maken. Van 22-26 okt zijn we in Cambodja geweest. Twee dagen Angkor Wat en vervolgens met de boot naar Phnom Penh. Het was fantastisch!